» انواع طلاق
انواع طلاق:
طلاق یکی از موجبات انحلال عقد نکاح است و متداول ترین راه برای برهم زدن ازدواج دائم محسوب می شود؛ یعنی در ازدواج موقت طلاق راه ندارد و مرد می تواند اقدام به بذل مدت کند؛ به عبارتی مرد می تواند بقیه مدتی را که از ازدواج او باقی مانده است به زن ببخشد و از این طریق اقدام به برهم زدن نکاح نماید. بنابراین طلاق فقط مخصوص ازدواج دائم است.
حال می خواهیم به بررسی این موضوع بپردازیم که در قانون چند نوع طلاق وجود دارد و هر کدام به چه معناست؟! چرا که شرایط هر طلاق به گونه ای است که باعث مجزا شدن آن از سایر طلاق ها می گردد.
طلاق رجعی :
یعنی شوهر پس از طلاق، در مدت عدّه ی طلاق می تواند به واسطه لفظ یا عملی که حاکی از رجوع و بازگشت اوست مجددا به زن رجوع نماید و بدون نیاز به عقد نکاح مجدد، با او زندگی کند. لازم به ذکر است که در این نوع طلاق اراده زن موثر نیست و مرد با اراده یکجانبه خود می تواند طلاق را بر هم زند.
طلاق بائن:
در این طلاق مرد پس از ثبت طلاق حق رجوع ندارد و نمیتواند با اراده یکجانبه به زن رجوع نماید. طلاق بائن شامل موارد زیر می شود :
١- طلاق زنی که دوشیزه و باکره است.
٢- طلاق زنی که یائسه شده است.
٣- طلاق خلع و مبارات
۴- سومین طلاقی که پس از سه ازدواج متوالی باشد.
٥- طلاقی که زن به دلیل عسر و حرج در دوام زندگی مشترک آن را از دادگاه درخواست کرده است. (طلاق قضایی)
طلاق خُلع :
همانطور که در بالا اشاره کردیم، طلاق خلع از اقسام طلاق بائن است. در این نوع طلاق زن از شوهر ابراز کراهت می کند و با بخشیدن مالی به شوهر از او درخواست طلاق می نماید؛ به عبارت دیگر در این روش جدایی زن به علت کراهتی که از شوهر دارد به او پیشنهاد بخشش مبلغ یا مالی (فدیه) می کند و شوهر نیز در قبال دریافت این مبلغ زن را طلاق می دهد.
البته زن می تواند پس از طلاق، از آنچه که به شوهر خود بخشیده پشیمان شود و آن مال یا مبلغ را پس بگیرد؛ اما به محض رجوع زن به مبلغ، طلاق رجعی می شود؛ یعنی شوهر می تواند مجددا به ازدواج برگردد.
لازم به ذکر است که مالی که زن در این طلاق به مرد میبخشد می تواند معادل مهریه، کمتر یا بیشتر از آن باشد.
طلاق مُبارات:
در این طلاق زن و شوهر هر دو از یکدیگر ابراز کراهت می کنند؛ بنابراین زن با بخشیدن مالی به شوهر درخواست طلاق می کند. تفاوت این طلاق با طلاق خلع این است که در طلاق مبارات ابراز کراهت از جانب هر دو طرف است و مبلغ فدیه نیز نمی تواند بیش از مهریه باشد.